przyzwolenie 2)

См. также в других словарях:

• przyzwolenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od rz. przyzwolić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgoda, zezwolenie; aprobata : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znak, gest …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyzwolenie — n I 1. rzecz. od przyzwolić. 2. «zgoda, aprobata, pozwolenie» Gest, znak przyzwolenia. ∆ jęz. Okolicznik przyzwolenia «okolicznik wyrażający przeszkodę lub przyczynę nie wystarczające do odbycia lub nieodbycia czynności wyrażonej przez orzeczenie …   Słownik języka polskiego

• zgoda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. zgodzie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan charakteryzujący się brakiem konfliktów, zatargów, spięć, kłótni; harmonia, jedność, pojednanie, porozumienie : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• aprobata — ż IV, CMs. aprobataacie zwykle blm «uznanie czegoś za dobre, pochwała czegoś, zgoda na coś, przyzwolenie» Gorąca, powszechna aprobata. Aprobata czyichś poglądów. Czyjaś aprobata. Dać, uzyskać, wyrazić aprobatę. Słuchać, potakiwać z aprobatą. ‹łac …   Słownik języka polskiego

• niech — «partykuła będąca częścią składową form opisowych trybu rozkazującego w 3. osobie lp i lm, rzadziej w 1. osobie lp» Niech państwo wejdą. Niech pan pozwoli. Niech dzieci będą grzeczne. Niech już będzie zgoda. Niech on natychmiast wyjdzie. ∆ Niech… …   Słownik języka polskiego

• tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… …   Słownik języka polskiego

• tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… …   Słownik języka polskiego

• zgoda — ż IV, CMs. zgodzie, blm 1. «stan, w którym nie ma zatargów, kłótni, konfliktów; harmonia, pogodzenie się, pojednanie, porozumienie» Braterska zgoda. Żyć w zgodzie z kimś. Podać rękę na zgodę. Był skłonny do zgody. W domu zapanowała nareszcie… …   Słownik języka polskiego

• milcząca zgoda — {{/stl 13}}{{stl 7}} przyzwolenie na coś milczeniem, bez wyrażenia jakiegokolwiek sprzeciwu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wniosek przeszedł za milczącą zgodą wszystkich zebranych. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niech — {{/stl 13}}{{stl 8}}mod. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} służy do tworzenia form opisowych trybu rozkazującego w 3. os lp i lm, rzadziej w 1. os lp : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niech pan zadzwoni jutro. On niech już tu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• równać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się równym, gładkim, prostym; prostować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wzniesienia terenu ulegają erozji i równają się. Szeregi maszerujących równają się. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień